Op woensdag 26 december kwam er een vanuit de Hobbyvarkenvereniging een verzoek binnen voor noodopvang. Het ging om een hangbuikzwijn, vermoedelijk een dame. Haar verzorger was overleden en er was niemand die haar nu op kon vangen. Naast een filmpje was er verder weinig informatie. Hierin was wel te zien dat ze erg dik was en enorme lange klauwen had. 

Na een korte afstemming met de broer van de overledenen, werd er afgesproken dat Peebee, zoals de dame genoemd werd, op donderdag opgehaald zou worden.  

Zo gezegd, zo gedaan. Op donderdag vertrokken Davine en Angélique met de trailer achter zich aan richting Deventer. Ze parkeerde vlak naast een hofje met bejaardenwoningen.  

Een kennis van de overleden man deed de deur open. Ze gaf aan dat ze erg blij was dat er een oplossing was voor Peebee en dat het welzijn van Peebee aan haar hart ging. 

Peebee lag in de slaapkamer op een hoop met doeken en dekbedden. Naast haar stond een bak met iets wat op dikke pap leek. Dit bleek havermout te zijn wat aangelengd was met Yokidrink. De kennis vertelde dat Peebee altijd veel suikerrijk voedsel kreeg. Dat ze van big af aan bij de man was geweest en dat ze nu 7 jaar was. Dat de man erg gesteld was geweest op haar en dat wanneer ze ging slapen hij altijd liefdevol een dekentje over haar heen legde. 

De man heeft Peebee heel erg verwend, en zoals dan vaak het geval is, betekent dat dan eigenlijk verwaarlozing. Verwaarlozing niet in de vorm van het onthouden van zorg maar juist in het overmatig aanbieden van zorg. Peebee is hierdoor veel te dik geworden. Al het vet in haar gezicht heeft haar ogen dicht gedrukt waardoor ze ook niets meer ziet. Ook had ze hele lange klauwen waardoor ze slechts moeizaam kon lopen en lopen ook pijnlijk is. 

Vol goede moed werd de trailer vlak voor de deur geplaatst. Ondertussen was ook de broer van de overleden man gearriveerd, samen met zijn partner. De deur naar de slaapkamer werd opgezet Peebee werd met een krop andijvie en veel liefdevol gekroel en geroep naar de voordeur gelokt. Daar hield de reis echter op. Peebee kwam nooit buiten dus haar wereld hield op bij die drempel. Zonder zicht en met veel vreemde geuren en geluiden zomaar over de drempel stappen, dat was echt een brug te ver. Ze besloot dan ook om met alle macht weer aan de weg terug naar de slaapkamer te beginnen. Linksom, rechtsom, dwars door volgepakte kratten heen, het maakte niet uit, zolang het maar weg was van die vreemde wereld achter de drempel. Een dame van waarschijnlijk meer dan 80 kilo, hou je dan ook niet zomaar tegen. Uiteindelijk moest de gang gebarricadeerd worden met een kast en is er een loper van de dekbedden gemaakt van de gang, over de drempel tot in de trailer. Ook toen duurde het nog minsten anderhalf uur voordat ze uiteindelijk de trailer instapte en de deur snel gesloten kon worden. 

De reis richting het Wijland verliep vervolgens voortvarend. Via de camera werd Peebee in de gaten gehouden tijdens de rit van ongeveer 30 minuten. 

Bij het Wijland aangekomen begon de omgekeerde versie want inmiddels had Peebee besloten dat de trailer het meest bekende was wat ze nog kende en die ze met geen mogelijkheid wilde verlaten. 

De loper werd weer uitgelegd, maar dat mocht niet baten. Ook hier was geduld weer een zeer schone zaak. Peebee besloot om er wederom anderhalf uur over te doen voordat ze de loopplank afging richting haar nieuwe verblijf. 

De hele reis duurde bij elkaar wel 6 uur en dat is ook niet vreemd wanneer je niets ziet terwijl de wereld om je heen in alle opzichten is veranderd. 

Omdat Peebee altijd in huis is geweest en de overgang naar buiten in de winter erg groot is, verblijft ze tijdelijk in de binnenstal. Op termijn gaan we die verruilen voor een plek waarbij ze ook een flinke buitenruimte heeft. 

Peebee is inmiddels bekapt en onderzocht en ze loopt dagelijks los rond in het gangpad van de grote stal. Dit vindt ze geweldig. Alles wordt besnuffeld en ze loopt ook iedere keer achter je aan. We merken dat ze zich steeds beter in haar vel voelt hoewel ze haar verzorger zeker nog heel erg zal missen.